Alüminyum (Amerikan ve Kanada İngilizcesinde alüminyum), Al sembolüne ve 13 atom numarasına sahip kimyasal bir elementtir. Alüminyum, çeliğin yaklaşık üçte biri kadar diğer yaygın metallerden daha düşük bir yoğunluğa sahiptir. Oksijene karşı büyük bir afinitesi vardır ve havaya maruz kaldığında yüzeyde koruyucu bir oksit tabakası oluşturur. Alüminyum, hem rengi hem de ışığı yansıtma yeteneği bakımından gümüşe görsel olarak benzer. Yumuşak, manyetik olmayan ve sünektir. Bir kararlı izotopu vardır, 27Al; bu izotop çok yaygındır ve alüminyumu şu anda Evrende on ikinci yaygın element yapar. 26Al'ın radyoaktivitesi radyodatasyonda kullanılır.
Kimyasal olarak alüminyum bor grubundan zayıf bir metaldir; grup için yaygın olduğu gibi, alüminyum öncelikle +3 oksidasyon durumunda bileşikler oluşturur. Alüminyum katyonu Al3+ küçük ve yüksek oranda yüklüdür; bu nedenle, polarize edicidir ve alüminyum formları kovalentliğe eğilimlidir. Oksijene karşı güçlü afinitesi, alüminyumun doğadaki oksijenle oksitler biçimindeki ortak ilişkisine yol açar; bu nedenle, alüminyum Dünya'da öncelikle kabuktaki kayalarda bulunur, burada mantodan ziyade oksijen ve silikondan sonra en bol bulunan üçüncü elementtir ve neredeyse hiçbir zaman serbest metal olarak bulunmaz.
Alüminyumun keşfi 1825 yılında Danimarkalı fizikçi Hans Christian Ørsted tarafından duyuruldu. Alüminyumun ilk endüstriyel üretimi 1856'da Fransız kimyager Henri Étienne Sainte-Claire Deville tarafından başlatıldı. Alüminyum, 1886'da Fransız mühendis Paul Héroult ve Amerikalı mühendis Charles Martin Hall tarafından bağımsız olarak geliştirilen Hall – Héroult süreci ile halka çok daha fazla erişilebilir hale geldi, ve alüminyumun seri üretimi, endüstride ve günlük yaşamda yaygın olarak kullanılmasına yol açtı. I. ve II. Dünya Savaşlarında alüminyum, havacılık için çok önemli bir stratejik kaynaktı. 1954'te alüminyum, bakırı geride bırakarak en çok üretilen demir dışı metal oldu. 21. yüzyılda, çoğu alüminyum Amerika Birleşik Devletleri, Batı Avrupa ve Japonya'da ulaşım, mühendislik, inşaat ve ambalajlamada tüketildi.
Çevredeki yaygınlığına rağmen, hiçbir canlı organizmanın metabolik olarak alüminyum tuzlarını kullandığı bilinmemektedir, ancak alüminyum bitkiler ve hayvanlar tarafından iyi tolere edilmektedir. Bu tuzların bolluğu nedeniyle biyolojik bir rol potansiyeli devam eden bir ilgi konusudur ve çalışmalar devam etmektedir.